Η Ελληνική κοινωνία δεν είναι μόνο μπερδεμένη

Μερικά χρόνια πριν ,υπήρχε κάποια συνοχή.Οι καθηγητές νοιάζονταν για μαθητές που προέρχονταν από οικογένειες με προβλήματα,βοηθούσαν παιδιά που ενώ είχαν δυνατότητες δεν γίνοταν φανερό στην αποδοσή τους.Οι γείτονες είχαν μια έγνοια για τον διπλανό τους,υπήρχαν πόρτες ανοιχτές,αλληλοβοήθεια,αλληλεγγύη.

Η κοινωνία μπορεί και τότε να είχε τις διαχωριστικές γραμμές ,αλλά δεν ήταν στο βαθμό που είναι σήμερα.Τώρα για να γίνουμε αλληλέγγυοι πρέπει να μας το υποδείξει η τηλεόραση,έχουμε καταναλωτικά αγαθά άχρηστα,αλλά πήγε περίπατο

το Ελληνικό φιλότιμο,παρά τα ποσά που συγκεντρώνονται κάθε τόσο από τηλεοράσεως.Σε απλά Ελληνικά ,δεν έχουμε την εγρήγορση που είχαμε σα λαός σε δυσκολότερες συνθήκες ,γιατί είμαστε χαμένοι σ'έναν κυκεώνα υποχρεώσεων,συχνά δυσανάλογων με την πραγματική μας δυνατότητα.

Δυστυχώς μεγαλώνουμε κατά ανάλογο τρόπο και τα παιδιά μας,τα οποία θα δουν αργότερα το βουνό να έρχεται κατά πάνω τους και δεν ξέρουν γιατί και πως. 

Ληστές και συμπάθεια

Ο λαός μάλλον αποφαίνεται ,σε κάθε περίπτωση,ότι το κράτος με τους μηχανισμούς εξουσίας του,είναι πολύ κυνικότερο από τους περιβόητους ληστές που άφησαν εποχή,με την δράση τους.

Κοινά χαρακτηριστικά των ληστών και τότε και τώρα ,είναι η ταξική κοινωνία με τις οφθαλμοφανείς εξαιρέσεις της για παιδιά που έπρεπε να δεχτούν τη μοίρα των γονιών τους ,φτώχεια καταραμένη δηλαδή.

Επομένως αυτοί οι αιρετικοί φτωχοδιάβολοι ,έβαλαν μπροστά στο πεπρωμένο την προσωπική τους σφραγίδα ,γράφοντας μια ιστορία που εξακολουθεί θρυλούμενη ,μέχρι τις μέρες μας.

Η περίπτωση των Παλαιοκωσταίων είναι αυτής της σχολής .Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι κατόρθωσαν με τόσα χρόνια δράσης και αποδράσεων να μη βάψουν τα χέρια τους με αίμα.